zondag 20 januari 2013

Ejo Enya


De voorzitster


De vrouwen van Koffiekro aan het werk op hun velden


Ejo Enya "laat ons samen machtig zijn"


In Koffikro hebben 25 vrouwen de handen in elkaar geslagen. Zij richtten een coöperatieve op met de naam Ejo Enya, wat zoveel willen zeggen als "laat ons samen machtig zijn". Deze vrouwen ervaarden immers vaak dat mensen hen beloftes deden maar deze niet nakwamen of erger nog dat ze bedrogen werden in hun handeltjes. Dankzij wat steun van Oxfam, maar vooral dankzij hun eigen tomeloze inzet hebben zij nu een gezamenlijke groententuin waar ze kolen en tomaten kweken. De opbrengst van deze tuin wordt gestort op een rekening waar zij samen over beslissen wat de besteding wordt. Vaak wordt dit geld nu gebruikt om schoolkosten voor de kinderen mee te dekken. Eén van de redenen immers waarom de vrouwen zochten naar andere inkomsten is de dalende cacaoproductie. De inkomsten die hun mannen hieruit genereren, volstaan helemaal niet om de minimale kosten van een gezin te dekken. Al deze vrouwen hebben eigen velden met gewassen om hun gezinnen te voeden, enkelen onder hen hebben zelf cacao. Maar dit groentenveld brengt dus echt inkomsten binnen voor het gezin en -daar dromen ze van- om grotere projecten te kunnen aanpakken. De steun die Oxfam hen verleende, bestond eruit dat ze zaaigoed kregen en wat centen om enkele contractarbeiders te betalen om het zware ontginningswerk te helpen doen. Maar ook nu nog blijft het hard labeur op deze povere gronden. De opbrengst van hun eerste lading kolen was dan ook niet wat ze ervan verwacht hadden.


Lief en ik hebben beiden ook een groententuin en wilden graag onze kennis delen.

We spraken met de vrouwen over het opzetten van een composthoop, over wisselteelt en over beschermende gewassen die schadelijke insecten op afstand kunnen houden. Deze vrouwengroep heeft dit erg gewaardeerd!



We brachten hen ook de wensen over van julie allemaal, de vrijwilligers van Oxfam-Wereldwinkel Mechelen. 

We lazen jullie wensen voor en telkens werd dit onthaald op applaus.



Voor Annick speciaal moeten we trouwens een boodschap overbrengen. 

In de groep werkt een vrouw mee die niet goed te been is. Zij draagt bij aan het werk in de groententuin. We zagen ook haar huis, waar ze met haar moeder en drie kinderen woont. Ze hoort echt bij deze groep en genoot ook zichtbaar van onze aanwezigheid. De voorzitster van deze groep bedankt jullie, "zusters en broeders", zoals zij dat zelf zei, voor de steun en omdat jullie aan hen denken. Dat warme solidariteitsgevoel was echt aanwezig terwijl we met elkaar samenzaten op het veld. En dat is vooral wat ik dan van hen weer leer. Alleen zullen we niets veranderen: cabossons ensemble!

1 opmerking: