Een nieuwe actie rond kinderrechten?

Overleg samen met Alphonse en Emmanuel

Vandaag zaten we samen met Alphonse en Emmanuel om te spreken over de strijd tegen de ergste vormen van kinderarbeid. Oxfam-Wereldwinkel Mechelen heeft hier al heel wat acties rond opgezet. Denk maar aan onze dozenknutsels op de speeldag, onze bokesactie aan de stations, onze tentoonstelling rond kinderrechten. Maar hier heeft men ook niet stilgezeten. Deze twee terreinwerkers deden ons verslag over de sensibilisatiecampagne die zij voerden in de dorpen met de ouders. Het eerste doel was om een onderscheid te leren maken tussen de ergste vormen van kinderarbeid (PFTE: Pire Formes du Travail d’Enfant) en kinderen die meehelpen in het huishouden (travail socialisant). Het tweede belangrijk doel was om ouders ervan bewust te maken dat de plaats van kinderen niet in de cacaoplantage is, maar op school. In elk dorp werden comités opgericht die de ouders interpelleren als er toch kinderarbeid wordt vastgesteld. Een vorm van sociale controle, dus. Met Oxfam concentreren we ons op die dorpen waar Kavokivaleden aanwezig zijn, maar in de andere dorpen is een Ivoriaanse NGO actief: ASA (Africa Assistance Sécours). Zij evalueren in de dorpen hoe de sensibilisering is verlopen. Een zeer interessant initiatief dat Kavokiva genomen heeft, is de “école passerelle”: voor die kinderen die niet naar school kunnen gaan omdat hun geboorteakte niet in orde is of de school te ver weg is, voorzien vrijwilligers, die door de staat een minimale opleiding hebben gekregen, alfabetisering. De dorpsbewoners leggen centen bij elkaar om deze vrijwilligers toch enigszins te vergoeden. Kinderen zonder uniform kunnen niet naar school. Ook heel arme kinderen kunnen niet naar school. Zo maakte Fanny mee dat in een dorp een vrouw weduwe werd en van haar 8 kinderen moest kiezen dat er 4 wel en 4 niet naar school gingen. Hoewel zij zelf vlot Frans sprak, kende haar dochtertje van 9 geen woord Frans. Deze kinderen kunnen terecht in de école passerelle. Een andere optie is dat deze kinderen een beroep leren. Zo ontmoetten we bijvoorbeeld de “apprentis” van Simon: deze jongens leren mecanicien worden. Het is BIT (Bureau International du Travail) die hierin voorziet. Naast mecanicien kunnen, vooral de meisjes, coiffure (kapper) en couture (naaister) doen. Men plant ook een project rond élévage des animaux (dieren opkweken). Wat hier wel een pluspunt is in Ivoorkust, is dat er een schoolkit voorzien wordt vanuit de overheid voor elke schoolgaand kind. Natuurlijk zijn het alleen de geregisteerde kinderen die daar recht op hebben. Een reden temeer om aan registratie te werken. De overheid laat op die manier wel zien dat ze schoollopen belangrijk vindt. De acties tegen kinderarbeid zijn dan ook een nationaal thema geworden in Ivoorkust.

Na die uitwisseling is het tijd om na te denken over hoe we in de toekomst kunnen samenwerken. Wat meteen, duidelijk wordt is dat er een tekort is aan financiële middelen. Nu de cacaoproductie zo laag is, zijn er immers minder inkomsten zowel bij de boeren als in de coöperatie. De vraag naar Oxfam toe is dan ook of er geen schoolkits of uniformen voorzien kunnen worden voor die kinderen die echt het zwaarst getroffen worden door de armoede. Een vraag die wij niet meteen kunnen beantwoorden, maar die we wel meenemen. Onze slogan is immers ‘Trade not aid’, maar verplicht ons dat niet na te denken over die fair trade premie? Deze premie zou de coöperatie immers de kans moeten geven zelf te beantwoorden aan deze terecht gestelde noden. Maar ze volstaat niet. Ivoorkust is immers een zeer arm land. Hebben zulke landen geen nood aan een hogere premie? Investeren in projectgeld is immers eindeloos en lokt hulpafhankelijkheid uit. Een discussiethema voor de Partnercommissie??

En nu concreet voor de partnerband Kavokiva-Mechelen! Er is een grote motivatie om samen verder te werken rond kinderrechten. Vooral de kinderen met weinig kansen willen we meenemen in het vervolg van het verhaal. Het thema dat door de organisatoren van de speeldag in Mechelen naar voren werd geschoven, namelijk “wat willen ouders voor kun kinderen” en “waar dromen kinderen van om te doen voor ze twaalf worden”, brachten we ter sprake. We werkten hier ook al rond in de dorpen en namen mooie interviews af met enkele ouders. We merkten toen ook dat foto’s nemen de mensen enorm veel plezier doet. Vandaaruit ontstond het idee om deze dromen van ouders en kinderen, in word en beeld, uit te gaan wisselen tijdens onze volgende actiemomenten: 19 mei in Mechelen en 12 juni hier. Come and see!